Όταν κάποιος είναι ματιασμένος μπορεί να έχει πονοκέφαλο, ζαλάδα, τάση για εμετό. Υπάρχουν άτομα που ξέρουν να ξεματιάζουν, υπάρχουν επίσης και ματάκια-βραχιολάκια ή μπρελόκ που προστατεύουν από το μάτι. Αυτοί που ματιάζουν έχουν συνήθως ανοιχτόχρωμα έντονα μάτια και μπορεί να κοιτάνε κάποιον-α και να σκέφτονται πόσο ωραίος-α είναι είτε καλοπροαίρετα είτε από ζήλια και να τον-την ματιάσουν έστω και αθέλητα.
Ομοίως, η γλωσσοφαγιά είναι όταν ηθελημένα συζητάνε κάποιοι εναντίον κάποιου άλλου από φθόνο και ζήλια. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να τον γκαντεμιάσουν και να του πάνε στραβά τα σχέδιά του. Γι' αυτό καλό είναι να αποφεύγουμε να λέμε τα σχέδιά μας σε άτομα που μπορεί να μας συζητάνε.
Υπάρχει ένα πολύ καλό μοναστήρι στην Αθήνα του Αγίου Κυπριανού και της Αγίας Ιουστίνας που γιορτάζονται 2 Οκτωβρίου. Είναι ειδικό κατά της μαγίας και των σατανικών έργων. Βρίσκεται στα όρια του ιστορικού Δήμου Φυλής (Χασιάς) Αττικής, στους νοτιοδυτικούς πρόποδες της Πάρνηθας και απέχει από την Αθήνα περίπου 20 χιλιόμετρα.
ΕΥΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ
Δέσποτα, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, "ο μακάριος και μόνος δυνάστης, ο Βασιλευς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων, ο μόνος έχων αθανασίαν, φως οικών απρόσιτων". Ον πάλαι ποτέ ουκ εγίνωσκον, αλλά και εδίωκον. Όστις ηυδόκησας ίνα, ένθα πρότερον επλεόναζεν η αμαρτία, υπερπερισσεύη ύστερον η Ση Χάρις. Σε τοίνυν δυσωπώ ο ανάξιος και ταπεινός δούλος Σου Κυπριανός.
Εγώ, Κύριε, τη συνεργία του αλλοτρίου, εντελώς φανταστικώς μετέστρεφον το θέρος εις χειμώνα και αντιθέτως, εκράτουν τα νέφη και ουκ έβρεχον, έδενον την γην και ουκ έδιδε τους καρπούς αυτής, τας αμπέλους και ουκ εβλάστανον, τους κήπους και ουκ εποίουν λάχανα, τα δένδρα και ουκ εκαρποφόρουν, τους μύλους και ου περιεστρέφοντο, τα εργαστήρια και ουκ ειργάζοντο, τους ποταμούς και ουκ έρρεον, τα πλοία και ουκ έπλεον, τα ποίμνια των προβάτων και ουκ εποίουν γάλα, τας αίγας και ουκ εγέννων, τους άνδρας και ουκ ηδύναντο μιχθήναι μετά των γυναικών αυτών, τας μητέρας και ουκ ετεκνοποίουν, τους αλιείς και ουκ ηλίευον, προεκάλουν δε εις τους συγγενείς έχθραν αδιάλλακτον και άλλας κακίας, ων ουκ έστιν αριθμός.
Νυν όμως, Θεέ και Κύριε του ελέους, δέομαι Σου, εγώ ο πολλά ηλεημένος υπό Σου, σύντριψον πάσας τας εναντίας δυνάμεις εκ παντός τόπου της δεσποτείας Σου, απομάκρυνον τα της μαγείας έργα, λύσον και αφάνισον τας πονηρίας των δαιμόνων, απόστρεψον, κατάργησον και φυγάδευσον τα του σκότους όργανα, πάντα δε τα δεδεμένα υπό σατανικού δεσμού, άψυχα τε και έμψυχα, ελευθέρωσον, ίνα τα της φύσεως αυτών ανεμποδίστως ενεργήσωσιν, ήτοι: τα νέφη δώσιν υετόν επί πάσαν την γην, η γη δω τα γεννήματα αυτής εις τον καιρόν αυτών, οι αμπελώνες ευφορήσωσι πλήθος βοτρύων, οι κήποι ποιήσωσι τα λάχανα αυτών, τα δένδρα και οι αγροί αφθόνως καρποφορήσωσιν, οι μύλοι και τα πλοία ελευθέρως κινηθώσι, τα πρόβατα και αι αίγες ποιήσωσι γάλα και ακωλύτως γεννήσωσιν, αι μέλισσαι δώσι μέλι ηδύ και οι βόμβυκες παραγάγωσι την μέταξαν, έτι δε πάσα γυνή ευκόλως γεννήση και πας αλιεύς, μελισσοκόμος, τεχνίτης και επιστήμων, έμπορως, άρχων και αρχόμενος και πάντες οι άνθρωποι τας εργασίας αυτών ελευθέρως εκτελέσωσι.
Ναι, Κύριε Σαβαώθ, επάκουσον εμού του δούλου Σου δεομένου και λύτρωσον τα πλάσματά Σου από πάσης οργής τε και ασθενείας, από παντός δεσμού και μαγείας, από πάσης φαρμακείας και γοητείας, βασκανίας και καταλαλιάς, αμελείας ή νωθρότητος, αφροσύνης, αδυναμίας και απογνώσεως, από πάσης αδικίας, πλάνης και απάτης, εμποδίου και δυσπραγίας, φθόνου και ασπλαχνίας, λαιμαργίας και ακρατείας, ως και από πάσης άλλης ενεργείας της εκ της κακίας του αρχαίου δράκοντος προερχομένης.
Προσέτι, Δέσποτα και Δημιουργέ του παντός, καθικετεύω Σε, όπως τον δούλον Σου (δείνα), (τον αναγινώσκοντα μετά πίστεως ταύτην την Ευχήν), ελευθερώσης και λυτρώσης, συν παντί τω οίκω και τοις πράγμασιν αυτού, από πάσης ασθενείας και ώρας κακής και παντός δαίμονος και αντικειμένης δυνάμεως, τη χάριτι και αμέτρω φιλανθρωπία Σου, και ει τυχόν έχει πνεύμα πονηρίας ή δεδεμένος εστί διά μαγείας ή γοητείας και φαρμακείας, φθόνου και καταλαλιάς, βασκανίας, κατάρας και αναθέματος, αφορισμού και πάσης βλασφημίας και λοιπών έργων πονηρίας, άτινα ενήργησαν αυτώ εκ μισανθρωπίας πονηροί τινες, λυθήτωσαν, καταργηθήτωσαν, εκριζωθήτωσαν, διαρρηχθήτωσαν και ωσεί καπνός εκλιπέτωσαν και απολεσθήτωσαν τα της μαγείας έργα εκ παντός τόπου, ένθα εισί κεκρυμμένα και πεποιημένα, είτε εν τη γη ή τη θαλάσση, είτε εν ταις αυλαίς του οίκου αυτού, ή εν φρέατι, ή εν μνήματι και παντί τόπω, ον Συ μόνον γινώσκεις.
Απέλασον, Κύριε, τη πανσθενουργώ Σου δυνάμει από του δούλου Σου (δείνος) και παντός του οίκου αυτού πάσας τα τέχνας του της κακίας εφευρέτου είτε αυται εχαράχθησαν ή ενεγράφησαν εν δέρματι αλόγου, ή εν σιδήρω, ή εν λίθω, ή εν ξύλω, ή γραμματίω, διά μελάνης ή αίματος ανθρώπου ή ζώου, ή διά μολύβδου, ή κινναβάρεως, ή διά τινος ζωμού, ή δι' άλλου τινός.
Ναι, Κύριε, αφάνισον τα του διαβόλου έργα είτε ταύτα παρεσκευάσθησαν διά χρυσού, αργύρου ή άλλου τινός μετάλλου, είτε δι' οστών ή ονύχων ανθρώπων, ζώων και πτηνών, ζώντων τε και τεθνεώτων, είτε διά χώματος εκ μνήματος, είτε ταύτα διεπεράσθησαν διά καρφίου ή βελόνης ή πασσάλου τινός, είτε εδέθησαν διά μαλλίου, ή βάμβακος, ή μετάξης, ή λίνου, ή καννάβεως, ή δια βρόγχου, ή σχοίνου, ή δι' άλλου τινός χόρτου, είτε εποιήθησαν εν κοχλάζοντι ύδατι ή κοίλω ξύλω ή άλλω τρόπω, ον Συ, Κύριε, ως παντογνώστης γινώσκεις κάλλιον πάντων.
Δέομαι Σου, Δέσποτα Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, και του ανάρχου Σου Πατρός και του Πνεύματός Σου του Αγίου, όπως ελευθερώσης, τω ονόματί Σου τω αγίω και τη δυνάμει του τιμίου Σταυρού Σου, την πεπεδημένην ψυχήν του δούλου Σου (δείνος) και ζωώσης αυτήν, η δε Ση δεξιά είη αυτώ και παντί τω οίκω αυτού σκέπη και βοήθεια, παρέχουσα διά παντός χαράν και αγαλλίασιν, ότι ευλογημένος και δεδοξασμένος υπάρχεις, πάντοτε, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
